Ik heb afscheid moeten nemen van mijn beste vriendje, mijn hondje, mijn Woefke. Ik zou hem volgende maand 11 jaar bij me hebben. We hebben hem laten inslapen, want op 1 jaar tijd is hij fel achteruit gegaan.
Even in het kort: Hij is blind en doof geworden in ons huis, dus hij kon zich oriënteren.
Verleden jaar in november, hebben we ons huis moeten evacueren wegens overstroming. Gedurende 2 dagen is hij op 2 verschillende plaatsen blijven overnachten. Eenmaal terug thuis, was hij zijn oriëntatie kwijt, waardoor hij overal tegen botste.
We hebben dus een lang en emotioneel weekend achter de rug!
Woefke in 2003. 2 jaar nadat ik hem gevonden heb op straat, op Werelddierendag. Ik heb gedurende 11 jaar van zijn trouw en vriendschap mogen genieten. Hij was ong 15 jaar. |
Omdat we wisten dat we hem in slaap zouden doen, hadden we besloten van op voorhand een ander hondje in huis te halen. Dit zou het verdriet, zowel bij mezelf als bij mijn oudste dochter (in november viert ze haar 7e verjaardag), wat minderen. Ons nieuwe hondje heeft er voor gezorgd dat dochterlief het makkelijker kon verwerken. Voor mezelf zal het langer, veel langer duren...
Maar afgelopen week zijn we dus actief op zoek gegaan naar een nieuw hondje. En we hebben haar dus gevonden:
Kinky, onze chihuahua, geboren op 06/06/2011. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten